مقالات

تست های اشتعال پذیری پلیمر ها

برای ارزیابی میزان اشتعال‌پذیری پلی‌آمیدها و سایر مواد پلاستیکی، از تست‌های مختلفی استفاده می‌شود که هر کدام ویژگی‌های خاصی از رفتار مواد در برابر آتش را ارزیابی می‌کنند. برخی از تست‌های متداول برای تعیین اشتعال‌پذیری پلی‌آمیدها عبارتند از:

  1. تست UL 94

یکی از استانداردهای شناخته‌شده برای ارزیابی اشتعال‌پذیری پلاستیک‌ها، استاندارد UL 94 است که توسط Underwriters Laboratories توسعه یافته است. در این استاندارد، مواد به دو دسته اصلی V (عمودی) و HB (افقی) تقسیم می‌شوند:

  • تست عمودی (UL 94 V-0, V-1, V-2): در این تست، نمونه به صورت عمودی قرار داده شده و شعله‌ای برای مدت معین به آن اعمال می‌شود. نتایج بر اساس مدت زمان اشتعال و تولید قطرات آتشین ارزیابی می‌شوند.
  • تست افقی (UL 94 HB): در این تست، نمونه به صورت افقی قرار داده شده و سرعت انتشار شعله در طول نمونه اندازه‌گیری می‌شود.
  1. تست LOI (Limiting Oxygen Index)

تست LOI یا شاخص حداقل اکسیژن، میزان اکسیژن مورد نیاز برای حفظ اشتعال یک ماده را اندازه‌گیری می‌کند. مواد در محیطی با ترکیب دقیق اکسیژن و نیتروژن قرار می‌گیرند و مقدار کمینه اکسیژن لازم برای ادامه سوختن ماده تعیین می‌شود. هرچه مقدار LOI بیشتر باشد، ماده کمتر قابل اشتعال است.

  1. تست Cone Calorimeter

این تست بر اساس استاندارد ISO 5660 و ASTM E1354 انجام می‌شود و نرخ تولید حرارت، سرعت انتشار دود و دیگر پارامترهای مهم آتش‌سوزی را اندازه‌گیری می‌کند. نمونه در معرض یک منبع حرارتی با توان ثابت قرار می‌گیرد و واکنش آن به آتش مورد بررسی قرار می‌گیرد.

  1. تست Glow Wire

این تست برای ارزیابی مقاومت مواد پلاستیکی در برابر شعله‌های کوچک و گرم کردن غیرمستقیم استفاده می‌شود. در این روش، یک سیم حرارت‌دیده به سطح نمونه تماس داده می‌شود و میزان اشتعال و رفتار نمونه ارزیابی می‌شود. استانداردهای مرتبط با این تست شامل IEC 60695-2-10/11/12 هستند.

  1. تست FMVSS 302

این استاندارد خاص صنعت خودروسازی است و میزان اشتعال‌پذیری مواد داخلی خودروها را ارزیابی می‌کند. نمونه‌ها در معرض شعله‌ای کوچک به مدت معین قرار گرفته و سرعت انتشار شعله در سطح نمونه اندازه‌گیری می‌شود.

  1. تست SBI (Single Burning Item)

این تست بر اساس استاندارد EN 13823 انجام می‌شود و رفتار مواد در برابر آتش‌سوزی در مقیاس بزرگتر را ارزیابی می‌کند. نمونه‌ها در یک کابین بزرگ قرار داده شده و در معرض منبع حرارتی قرار می‌گیرند تا رفتار آنها در شرایط واقعی آتش‌سوزی مورد بررسی قرار گیرد.